komunia na reke

starsza pani · Gość

jestem starsza panią, osobą bardzo wierzącą mam jednak od wielu lat problem ponieważ ze względów zdrowotnych biorę komunię świętą na rękę, również nie klękam. Jestem wieloletnim pracownikiem szpitala, i wiem z relacji moich pacjentów, jak ciężko jest ludziom z powodu najróżniejszych chorób i dolegliwości spełniać wymogi przyjmowania komunii na klęcząco, do ust. Jest to poważny i delikatny problem, gdyż przy największym nawet szacunku problem z pokonaniem stresu podczas ekspozycji społecznej, wiążącej się z podejściem osoby chorej do ołtarza zaufaniem do swojego ciała,że akurat wtedy nie zawiedzie; osoba najbardziej potrzebująca pociechy w SAKRAMENCIE wypełniona jest lękiem przed oceną i odrzuceniem. Staram się ratować uczestniczeniem w znanym mi kościele, przebywam wiele w innych krajach, gdzie nie stanowi to żadnego problemu i jest dla mnie absolutnym wyzwoleniem i warunkiem pełnego uczestniczenia w modlitwie. Rozumiem wiele argumentów KOŚCIOŁA, ale przypuszczam, że jedna STRACONA KOMUNIA, często u najbardziej potrzebujących jest wielkim, często nieodwracalnym spustoszeniem.
Chciałabym jeszcze powiedzieć, że najróżnorodniejsze choroby są często niewidoczne, a i sami chorzy wyglądają czasem i młodo i zdrowo.
Nie licząc tych strasznych chorób jakimi są zaburzenia psychiczne, gdzie niemoc jest "tylko" w głowie, ale proszę sobie wyobrazić, że dysfunkcje neurologiczne - najróżniejsze, uniemożliwiają często spełnienie wymogów KOŚCIOŁA.
Tak sobie o tym przypomniałam, bo po latach, kiedy znajdę się w obcym kościele, jak dzisiaj na pogrzebie, nadal boję się przystąpić do SAKRAMENTU i muszę pokonać wielki stres, gdyż nie wiem co mnie czeka ze strony KAPŁANA, a bywało różnie, oj różnie...
Może dlatego, że chorobę i starość najlepiej mieć wypisane na kartce przed sobą, jak to mi powiedział jeden bardzo, bardzo starszy ksiądz - po niemiecku, bo "myślał, że NIEMKA".